Όταν κοίταξα για πρώτη φορά αυτή την εικόνα, νόμιζα ότι αυτή η απομακρυσμένη περιοχή στη Σουηδία ή τη Νορβηγία δεν ήταν μια υπέροχη καμπίνα στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. Έχει 1.000 τετραγωνικά μέτρα και σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Olson Kunding. Αυτή η δομή είναι βασικά ένα χαλύβδινο κουτί με ξυλοπόδαρα, το οποίο μπορεί να σφραγιστεί πλήρως όταν κανείς δεν ζει εκεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η κύρια ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένας συμπαγής χώρος, εύκολος να διατηρηθεί, ένα σπίτι όπου οι λάτρεις της φύσης μπορούν να διασκεδάσουν περιπλανώμενοι στα βουνά.
Αυτή η υποχώρηση είναι δομημένη σε τρία επίπεδα: το χαμηλότερο επίπεδο χρησιμοποιείται κυρίως για την αποθήκευση, το μεσαίο επίπεδο περιλαμβάνει την είσοδο, δύο μικρά υπνοδωμάτια και μπάνια. Το επάνω επίπεδο προσφέρει καθιστικό, τραπεζαρία και χώρους για μαγείρεμα. Υπάρχουν μερικές χαλύβδινες καταστρώματα που εκτείνονται από το μεσαίο και ανώτερο επίπεδο για να δημιουργήσουν ένα υπαίθριο χώρο προοριζόμενο κυρίως για διασκέδαση. Επειδή μιλούσα μόλις πριν από μερικά λεπτά για την ικανότητα να κλείσω εντελώς τα παντζούρια, πρέπει να αναφέρω ότι αυτό είναι δυνατό από ένα σοβαρό μηχανικό σύστημα.
Ξεκινώντας με έναν τροχό χειρός και συνεχίζοντας μέσα από τους κινητήριους άξονες, τους συνδέσμους, τους οδοντωτούς τροχούς και τα καλώδια. Όλα τα παράθυρα είναι λειτουργικά και με αυτόν τον μηχανισμό τα τεράστια μεταλλικά παντζούρια καλύπτουν κάθε ίντσα γυαλισμένης επιφάνειας. Φυσικά, κανένα από τα βασικά συστατικά της δομής δεν κατασκευάστηκε στην τοποθεσία, με αποτέλεσμα να μειωθεί στο ελάχιστο η απόρριψη στο εργοτάξιο και η διάσπαση της εγκατάστασης. Μου αρέσει η ιδέα, είναι ένα ωραίο καταφύγιο με ένα έξυπνο προστατευτικό σύστημα και ένα θαυμάσιο περιβάλλον. {Found on archdaily and pics από τον Tim Bies, Benjamin Benschneider}.
