Τα έπιπλα αντίκες μπορούν να είναι πολύτιμα. Ωστόσο, πρέπει να είστε σε θέση να εντοπίσετε τα κομμάτια που είναι πραγματικά από τα ψεύτικα και τις αναπαραγωγές. Και αυτό είναι συχνά μια δουλειά που προτιμάτε να φύγετε για τους ειδικούς. Ακόμα, αν δεν είστε σοβαρός συλλέκτης που ψάχνει σούπερ σπάνια κομμάτια, μερικές φορές είναι αρκετά εύκολο να εντοπίσετε αντίκες κομμάτια επίπλων εάν έχετε κάποια βασική κατανόηση του θέματος.
Μπορεί να είναι ασαφές ποια έπιπλα αντίκες είναι δεδομένου ότι τα περισσότερα γενικά καταστήματα το αναγνωρίζουν ως 50 ετών ή παλαιότερα, ενώ οι εκλεκτοί αντιπρόσωποι θεωρούν ότι οι πραγματικές αντίκες είναι 150 ετών και άνω. Αυτή η διάκριση μπορεί επίσης να κυμαίνεται ανάλογα με την περιοχή.
Όταν αναλύετε ένα πιθανό κομμάτι αντίκες έπιπλα, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που πρέπει να αναζητήσετε. Για παράδειγμα, το ξυλουργικό. Ρίξτε μια καλή ματιά στις λεπτομέρειες και προσπαθήστε να υπολογίσετε εάν τα κομμάτια ήταν κομμένα μηχανικά ή όχι. Αν παρατηρήσετε ακριβείς περικοπές, τότε το κομμάτι κόπηκε μηχανικά και κατασκευάστηκε μετά το 1860.
Ο τρόπος κοπής του ξύλου, αν μπορείτε να εντοπίσετε αυτή τη λεπτομέρεια, σας λέει πολλά για τα έπιπλα. Για παράδειγμα, εάν παρατηρήσετε κυκλικές ή τόξου, τότε χρησιμοποιήθηκε ένα κυκλικό πριόνι για να κόψει το ξύλο και αυτό συνέβη μετά το 1860.
Αν παρατηρήσετε ότι όλα είναι απολύτως συμμετρικά, τότε είναι μια άλλη ένδειξη ότι το κομμάτι έχει κοπεί μηχανικά και επομένως δεν ταιριάζει στην κατηγορία.
Ο τύπος φινιρίσματος μπορεί επίσης να προσφέρει πληροφορίες σχετικά με το πότε το κομμάτι ήταν κατασκευασμένο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1800 χρησιμοποιήθηκαν λάκα και βερνίκι τις περισσότερες φορές. Πριν από το 1860, το shellac ήταν ένα πολύ δημοφιλές φινίρισμα. Αλλά αν το κομμάτι είναι πραγματικά παλιό, μπορεί να βρείτε φινιρίσματα όπως λάδι, κερί ή βαφή γάλακτος.
Εάν είναι δυνατόν, προσπαθήστε να ελέγξετε και να δείτε ακριβώς ποιο είδος φινιρίσματος είναι στο κομμάτι. Το Shellac διαλύεται όταν έρχεται σε επαφή με μετουσιωμένο αλκοόλ ενώ το χρώμα γάλακτος μπορεί να απομακρυνθεί μόνο με αμμωνία.
Μια άλλη ένδειξη μπορεί να είναι ο τύπος του ξύλου που χρησιμοποιείται, αν και δεν είναι μια πολύ ακριβής μέθοδος για να διαπιστώσετε την ηλικία ενός έπιπλα. Πριν από το 1700, συνήθως χρησιμοποιήθηκε δρυς. Μετά από αυτό, άρχισε να είναι δημοφιλής η καρυδιά και το μαόνι.
Και τότε υπάρχει και το ύφος. Μπορείτε συνήθως να πείτε πόσο παλιό είναι ένα κομμάτι από τα πόδια του. Τα κυματιστά πόδια ήταν δημοφιλή στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα καθώς και στον 19ο αιώνα. Τα πόδια Spider εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1800 και ήταν δημοφιλή στις αρχές της δεκαετίας του 1900, καθώς και ιδιαίτερα οι κεριά και τα τραπέζια τσαγιού. Τα σπειροειδή πόδια προέρχονται από την Ινδία και έγιναν δημοφιλή στην Ευρώπη στα μέσα του 17ου αιώνα.
