Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο τα επίθετα όπως το "ξυλώδες" και το "γήινο" έχουν ξεφύγει από το ρυθμό του ντεκόρ. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα φυσικά στοιχεία (δηλ. Τα δέντρα!) Φαίνεται να είναι ο κοινός ανθρώπινος εξισωτής. Ποιος δεν μπορεί να εκτιμήσει την ομορφιά ενός ήσυχου δασωμένου glen, ένα ηλιοβασίλεμα πάνω από τα δέντρα, ένα απομονωμένο αειθαλές δάσος, τη σκιά ενός ψιθύρου ιτιού; Το μεγάλο ύπαιθρο είναι ένα αξιοζήλευτο μέρος για να είναι.
Όποιος είναι ένας λόγος, φαίνεται ότι συχνά επιθυμούμε την ικανότητα να φέρουμε την ύπαιθρο, καλά, σε εσωτερικούς χώρους. Ένας άλλος λόγος είναι επειδή δεν υπάρχει πόρος αρκετά σαν το ξύλο να γείρει ένα χώρο, ακόμη και έξω με τη φυσική ανομοιομορφία του, για να βελτιστοποιήσει το ευχάριστο γιν και γιανγκ.
Σημειώστε στην παρακάτω φωτογραφία: Το λευκό είναι το κύριο χρώμα του χώρου (ακόμη και το ξύλινο δάπεδο έχει ζωγραφιστεί λευκό), δίνοντας του μια αίσθηση ευελιξίας και έκτασης. Ωστόσο, το ξύλο επισημαίνεται και στις τρεις μεγάλες επιφάνειες των ματιών και σε τρία διαφορετικά σχήματα (το ρουστίκ τραπέζι, το καλαίσθητο στρογγυλό πλαίσιο καθρέφτη και οι δοκοί οροφής) για να κρατήσει τον χώρο να αισθάνεται σαν το εσωτερικό ενός ψυγείου, τι με όλες τις γωνίες και τα διαμερίσματα.
Στον παρακάτω χώρο, η χρήση του ξύλου μιμείται τη σειρά που βρίσκεται στον φυσικό κόσμο, κινούνται σε κλίσεις από το σκοτάδι στο επίπεδο της γης έως το φωτεινό λευκό στο επίπεδο του ουρανού. (Και μια καταπληκτική ουρανό-πράσινη πόρτα μεταξύ των δύο, δελεάζοντας σαν το νερό της Καραϊβικής …) Το σκοτάδι του ξύλου ισορροπεί προσεκτικά την ελαφρότητα του υπόλοιπου χώρου. χωρίς και τα δύο, αυτή η κουζίνα θα αισθάνεται είτε σαν ένα ήλιο χωρίς μπουντρούμι είτε με μια άβολη μάζα άχρωμο.
Ο αραιός λευκός-λευκός χώρος (κάτω) αποπνέει ήσυχη απλότητα. Το σκοτεινό, φθαρμένο ξύλινο πάτωμα ενισχύει την αίσθηση του χαρακτήρα του δωματίου και επίσης βοηθά εξαιρετικά στον ορισμό του, τόσο οπτικά όσο και στυλιστικά.
Ο χώρος που ακολουθεί φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για την άμεση ενσωμάτωση των επισκεπτών στη φύση. Με τα παράθυρα οροφής-ορόφου και τοίχου από τοίχο σε τοίχο, σε συνδυασμό με οπτικές καρέκλες ατμού, η απόλυτη εστίασή μας στοχεύει στους λόγους πέρα από αυτό. Οι ρουστίκ δοκοί της οροφής, το απλό ξύλινο τραπέζι και τα ξύλινα δάπεδα χρησιμεύουν ως μια απρόσκοπτη μετάβαση στο μεγάλο ύπαιθρο. Παρατηρήστε ότι το ξύλο που χρησιμοποιείται είναι μεσαίο έως σκοτεινό, το οποίο χρησιμεύει ως θεμέλιο σταθερότητας πίσω από τη σκηνή, ενθαρρύνοντας ταυτόχρονα τις φιλοσοφίες που εστιάζουν στη φύση.
Τόσο πολύ θηλυκότητα είναι συσκευασμένο στον χώρο κάτω - από την ανθισμένη ταπετσαρία μέχρι τα λεπτή απλίκια στο λεπτό "πλαίσιο" κάθε στρώματος - ότι θα κυριολεκτικά φεύγει μακριά χωρίς δύναμη γείωσης. Η βαριά ξύλινη ματαιοδοξία με έντονη επίπλωση προσφέρει μια τέλεια ισορροπία στη μορφή και το χρώμα του υπόλοιπου αυτού χώρου.
Όταν χρησιμοποιείται με προσοχή και προσεκτικά, το ξύλο είναι, στη χειρότερη περίπτωση, πρακτικά τέλεια γειωτική δύναμη σε κάθε χώρο … στην καλύτερη περίπτωση, είναι το απόλυτο σημείο φωτισμού του χώρου και το τέλειο σημείο στίξης.
