Είναι περίεργοι και ζεστοί, αλλά ο περίεργος αέρας των έργων του καλλιτέχνη Porky Hefer αμαυρώνει την βαθύτερη έννοια των κρεμαστών καθισμάτων που δημιουργεί. Από ζωικά σχήματα έως ωοειδείς καθίσματα υφασμένα από διάφορα υλικά, οι "φωλιές" που σχεδιάζουν οι καλλιτέχνες της Νότιας Αφρικής είναι σίγουρα κομμάτια συνομιλίας. Τα υλικά που χρησιμοποιεί, οι βιοτέχνες που συνεισφέρουν τις δεξιότητές τους και η υποκείμενη έμπνευση κάνουν αυτά τα παραπάνω απλά απλά κρεμαστά καθίσματα.
Τα ζωϊκά σχέδια που δείχνει τραβούν την προσοχή σας από το πάτωμα του show design, και όχι μόνο λόγω της μορφής και του μεγέθους τους. Κοιτάζοντας μια γεύση από το υπερμεγέθη κεφάλι piques περιέργεια για να δείτε περισσότερα? για να δούμε τι υπάρχει μέσα σε αυτό το στόμα. Μόλις πλησιάσετε, το ζεστό, εσωτερικά διακοσμημένο εσωτερικό φαίνεται τόσο άνετο που πρέπει να αντιμετωπίσετε μια συντριπτική ανάγκη να σέρνετε μέσα και να βλέπετε τον κόσμο από την εσωτερική πλευρά.
Εκπροσωπούμενος στις Ηνωμένες Πολιτείες από την R & Company (και από το Southern Guild στη Νότια Αφρική), ο Hefer πρόσφατα κέρδισε μεγάλη προσοχή με τα έργα του σε μεγάλες εκδηλώσεις σχεδιασμού όπως η Μπιενάλε Σχεδιασμού του Λονδίνου και το Design Miami. Η δημιουργική του δουλειά ξεκίνησε με τις υφαντές φωλιές, εμπνευσμένες από το πτηνό αυτόχθονων υφαντών, το οποίο είναι γνωστό για την ικανότητά του να κατασκευάζει φωλιές από τα υλικά που μπορεί να βρει. Η Hefer χρησιμοποίησε επίσης απορριπτόμενα υλικά που μπορούσε να βρει. Έχει δημιουργήσει έργα που χρησιμοποιούν κούτσουρο, καθώς και μεταχειρισμένα ελαστικά, δέρμα, χάλυβα και ράφια. Τα έργα του γιορτάζουν τα εγχώρια υλικά και τις δεξιότητες της Αφρικής, που έχουν αποδειχθεί ότι αποτελούν καύσιμα για τις εκπληκτικές δημιουργίες του σε ανθρώπινο μέγεθος.
Pelicanus Iris φαίνεται πιο καλοήθη από μερικά από τα μοντέλα Heothe's toothier και το άπλετο κατώτερο ράμφος του πουλιού σχηματίζει ένα κουκούλι κατάλληλο για ξαπλώστρες. Ίσως ο παλιός μύθος για τους πελαργούς και τα μωρά καίει την ανθρώπινη επιθυμία να θέλει να καμπυλώνει μέσα σε αυτό το κάθισμα. Οι δημιουργίες του έχουν αρχικά τον ελαφρύ αέρα κάτι σχεδιαζόμενου για ένα παιδί, αλλά τελικά φέρνουν έξω το παιδί που ακόμα κρύβεται μέσα στους ενήλικες - το παιδί που θέλει να ταλαντεύεται σε αυτό το κάθισμα.
Στις συνεργασίες του, ο Hefer επικεντρώνεται επίσης στις εκπληκτικές δεξιότητες που υπάρχουν στην πατρίδα του. Εκπαίδευση με τον κύριο υφαντή Ismael Bey οδήγησε τον Hefer στην κοινωνία των τυφλών του Κέιπ Τάουν, όπου ο Μπέης είχε επίσης εκπαιδεύσει τους υφαντές. Συνεργαζόμενη με την κοινωνία και την Woodheads, μια τοπική δερμάτινη εταιρεία που έχει μια ιστορία 150 χρόνων, ο Hefer φέρνει τις φωλιές του στη ζωή χρησιμοποιώντας δερμάτινα πούπουλα και τη μητρική πηγή δεξιοτήτων. Ανεξάρτητα από τη μορφή της δουλειάς του, αποτελεί μέρος ενός συνεχώς αναπτυσσόμενου καλλιτεχνικού κινήματος που γιορτάζει τα ατομικά χειροποίητα κομμάτια ως αντίδοτο στη σημερινή μαζική παραγωγή. Η κυριαρχία των διαφόρων υλικών και το υψηλό επίπεδο κατασκευής είναι εμφανείς στις λεπτομέρειες για όλες τις καρέκλες του. Για παράδειγμα, η απλή ραφή μεταξύ των τμημάτων του δέρματος ανυψώνεται σε μια σημαντική σχεδίαση σε όλα τα καθίσματα.
Σε συνέντευξή του το 2010 Σχεδιάστε Indaba, Ο Hefer δήλωσε ότι «προσεύχεται ότι οι Νοτιοαφρικανοί αρχίζουν να αναγνωρίζουν τη δημιουργικότητα όταν γεννιέται όχι μετά την επιτυχία της στην Ευρώπη ή την Αμερική». Είναι ασφαλώς η αποστολή της Hefer να φέρει στην πρωτοπορία την τέχνη και τις δεξιότητες της Νότιας Αφρικής, και πολλές άλλες περιοχές του κόσμου θα μπορούσαν επίσης να επωφεληθούν από μεγαλύτερη προσοχή στα ταλέντα της προσφοράς.
Ίσως κάποια από την έκκληση για το έργο του προκύπτει προέρχεται από το γενικό μαγνητισμό που έχουν κρεμαστά καρέκλες έχουν. Μοιάζει πολύ με μια στρογγυλή εξέδρα ή μια κουνιστή καρέκλα, η ήπια κίνηση είναι ηρεμία για τον άνθρωπο. Φυσικά, το γεγονός ότι τα καθίσματα της Hefer είναι γούνινα, με περιβλήματα που μοιάζουν με κουκούλι τα καθιστούν ακόμα πιο δελεαστικά. Υπάρχει σίγουρα κάτι που παρηγορεί για την κατσαρώση σε ένα κοιλιακό περίβλημα.
Το 2017, ο Hefer συναντήθηκε με μια εκπομπή με τίτλο "Heart of Lightness", η οποία έκανε το ντεμπούτο του σε επτά δημιουργίες, τα οποία είναι σχεδιασμένα με παραδοσιακά υλικά και τεχνικές της Νότιας Αφρικής. Ονομάζει τη συλλογή ως απάντηση στην αντίληψη του συγγραφέα Joseph Conrad για την Αφρική στο μυθιστόρημά του "Heart of Darkness". Η εκπομπή ξεκίνησε επίσης την απεικόνιση του πρώτου αφηρημένου κομματιού του, το οποίο μοιάζει με ένα μεγάλο φυστίκι με τρύπες για τα μάτια και είναι κατασκευασμένο από δέρμα και προβιές. Ανεξάρτητα από αυτό, ίσως οι ζωϊστικές μορφές του συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη προσοχή του κοινού.
Αφού ξεκίνησε με φωλιές, η δουλειά του Hefer εξελίχθηκε σε μορφές ζώων που είναι παιχνιδιάρικες και άνετες. Οι αριθμοί προσκαλούν τους ανθρώπους να ανέβουν στην άνετη θέση μέσα από το ευρύ ανοιχτό στόμα του θηρίου. Από κροκοδείλους με φλυαρία έως φάλαινες δολοφόνους, τίγρεις και τογανίτες - η συλλογή "Monstera Deliciosa", μαζί με άλλα πλάσματα, είναι ένας θηλασμός από φιλόξενα, χαρούμενα θηρία. Παρά τα μεγάλα δόντια μέσα στο ανοιχτό πηδάλιο των έργων αυτών, εξακολουθούν να είναι άνετες φωλιές, σας υποκινεί να σέρνετε και να καμπυλώνετε.
"Το Porky δημιουργεί συγκλονιστικά περιβάλλοντα που επιτρέπουν στους ανθρώπους να ξεφύγουν σε έναν διαφορετικό κόσμο", ανέφερε ο συνιδρυτής της R & Company Zesty Meyers. "Το έργο του είναι δημιουργικό και παιχνιδιάρικο και δεν ανταποκρίνεται σε καμία ανάγκη. Όπως και στη διαφήμιση, δημιουργεί την ανάγκη."
Η καρέκλα με σχήμα φαλαινών ονομάζεται Fiona Blackfish, σε μια αναφορά στο ντοκιμαντέρ που εκθέτει την επεξεργασία φονικών φαλαινών στα θαλάσσια πάρκα Sea World. Η γκρίζα ροζ γλώσσα είναι μια υφή αντίθεση με το δέρμα και σας κάνει να θέλετε να καταπιείτε σαν τον Ιωνά.
Ο Hefer - το πραγματικό του επώνυμο - μεγάλωσε στο Γιοχάνεσμπουργκ με ένα σίγουρα μη καλλιτεχνικό υπόβαθρο. Από τον αθλητή του γυμνασίου ως τον στρατιώτη στο graphic designer, τελικά προσγειώθηκε στη διαφήμιση του Hunt Lascaris ως εμπορικός καλλιτέχνης. Από εκεί, εξελίχθηκε στην τρέχουσα εργασία του, οπλισμένη με πολλές αυτονόητες "μεγάλες ιδέες". Ο Hefer είπε ότι τα σχέδιά του προέρχονται από μια και μόνο ερώτηση: Γιατί μια καρέκλα πρέπει να είναι καρέκλα; Τα συλλογικά του έργα είναι μια ζωντανή αναπαράσταση του γεγονότος ότι δεν χρειάζεται να είναι.
