Όπως δείχνουν οι εμπορικές εκθέσεις, μόνο το τρίτο έτος May Design Series είναι ακόμα ένα παιχνιδιάρικο παιδί, βρίσκοντας τα πόδια του, εξερευνώντας τον κόσμο και αυξάνοντας την εμπιστοσύνη. Για να το θέσουμε σε προοπτική, το ICFF βρίσκεται στο 27ο έτος της. Κάνοντας το παλαίμαχο σε σύγκριση με το May Design Series. Την Κυριακή 17 Μαΐου - Τρίτη 19 Μαΐου ταξίδεψα στο κέντρο Excel στο Λονδίνο για να ρίξω μια ματιά. Η Δευτέρα ήταν εύκολα η πιο ήσυχη ημέρα της εκδήλωσης με τους εκθέτες που με εξασφάλιζαν ότι θα ήταν πιο απασχολημένος για την τελευταία μέρα, αλλά αυτό που έλειπε στην κίνηση ήταν έμπνευση.
Καθώς εισέρχεστε στην πρώτη από τις τρεις αίθουσες αφιερωμένες στην προβολή του καλύτερου στον παγκόσμιο σχεδιασμό, συναντάμε μερικούς από τους πιο ελπιδοφόρους νέους πτυχιούχους σχεδίου, παρουσιάζοντας μια σειρά από καινοτόμα και όμορφα προϊόντα. Το New Design Britain είναι ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα που παρέχει γέφυρα σε 30 φιναλίστ του βραβείου με την ελπίδα να προχωρήσει στη βιομηχανία. Τα αγαπημένα μου από την έκθεση αυτή περιελάμβαναν τον πίνακα εντάσεων του Charles Pardford-Plant. Αυτό είναι προσαρμόσιμο, flatpack έπιπλα σε αυτό είναι πιο επιθυμητό. Ο έξυπνος σχεδιασμός σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ηλεκτρικά εργαλεία που να εμπλέκονται στη ρύθμιση αυτού του πίνακα και ότι η κορυφή του τραπεζιού είναι ικανή να δημιουργήσει προσαρμοσμένες επιφάνειες που περιλαμβάνουν φυσικές ξύλινες και μαρμάρινες επιφάνειες.
Η αξιοποίηση των φυσικών ιδιοτήτων των υλικών και η χρήση έξυπνων γωνιών και σχημάτων για την καινοτομία είναι ένα τρέχον θέμα εδώ. Η Camilla Lee δημιουργεί ενισχυτές smartphone με μια τάση για το παρελθόν. Αντί να χρησιμοποιείτε ηλεκτρικό ρεύμα για να βελτιώσετε την ποιότητα του ήχου (ή την έλλειψη) από το ηχείο του τηλεφώνου χρησιμοποιεί υλικά από τα οποία θα έχουν κατασκευαστεί τα αρχικά όργανα σε μια προσπάθεια να εγχυθεί η ηχογράφηση με τις αρχικές ρίζες του. Μπορείτε επίσης να αποκρύψετε το τηλέφωνό σας μακριά για να αποφύγετε τις περισπασμούς! Κάτι που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε όλοι λίγο περισσότερο!
Ένα άλλο σχέδιο που έπεσε το μάτι μου εδώ ήρθε με τη μορφή του αγαπημένου μου διακοσμητικού αντικειμένου: Φωτισμός. Ο Samuel Bellamy κέρδισε το βραβείο των λαών για τους μαροκινούς λαμπτήρες του στην έκθεση.
Με μια περιοχή αφιερωμένη στον φωτισμό αυτό ήταν το επόμενο λιμάνι μου. Με την έκθεση που προώθησε έντονα την ανάγκη για πιο οικονομικό σχεδιασμό μέσω πολλών από τα σεμινάρια της LED και η σύγχρονη τεχνολογία φωτισμού είχαν υπερηφάνεια. Καθώς εισέρχεστε στην εμπορική είσοδο της επίδειξης, συναντάτε μια διαδραστική φωτεινή σήραγγα που ανάβει καθώς περπατάτε. Η τέλεια εισαγωγή σε πολλές νέες και συναρπαστικές επιλογές φωτισμού που παρουσιάζονται στην εκδήλωση.
Μια σκηνική απόχρωση ήταν πάντα παρούσα σε όλη αυτή την περιοχή της αίθουσας. Τα ασυνήθιστα υλικά χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν απτικές επιφάνειες όπως στις τεράστιες πτέρυγες με φτερά στο Vita Living ApS. Ή αν αυτό δεν είναι αρκετά φανταστικό για εσάς, τότε οι λάμπες του Temple και του φλαμίνγκο, εμπνευσμένες από το τέμπλο και το Ivy, διακοσμημένες με αποχρώσεις θα πρέπει να σας χαμογελούν.
Ο φωτισμός των δηλώσεων ήταν ένα επαναλαμβανόμενο θέμα. Ο Flam και ο Luce χαρακτήρισαν πολλούς κλιμακωτούς, υπερμεγέθης φωτισμούς, που δημιούργησαν μια ενδιαφέρουσα σειρά από στυλ και έννοιες. Καθένα διαφορετικό από το επόμενο.
Το γυαλί εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως για τη δημιουργία κρεμασμένου, σταθερού και φωτιζόμενου φωτισμού. Αυτή η βιομηχανική αισθητική δίνει στο κεντρικό στάδιο του βολβού και του νήματος τη δημιουργία μουντζών αέρα σε αυτά τα φώτα από την Ebb και Flow.
Η μακράν πιο δημοφιλής τάση που είδα στο τμήμα φωτισμού πήρε αδιαφανή ή μη συμβατικά υλικά για φωτισμό και τα χρησιμοποίησε για να τονίσει τον αρνητικό χώρο γύρω από το βολβό. Μπορούμε να το δούμε ιδιαίτερα στα μεσαία μοντέλα Massow Interiors και στη δεύτερη επίδειξη του μαροκινή φωτισμού στην παράσταση από το μαροκινό παζάρι.
Δεν ήταν μόνο οι σχεδιαστές φωτισμού που χρησιμοποιούν την ιδέα του αρνητικού χώρου. Οι αποθήκες, οι οθόνες και τα κρεβάτια ήταν όλα ανοιχτά. Οι πόρτες ήταν περιορισμένες. Δεν υπάρχει κρύβοντας το σωρό μακριά. Τα υπάρχοντά σας είναι τώρα όλα για προβολή για να τα δουν όλοι. Αυτό το υπνοδωμάτιο από τις συλλογές Mia.
Αυτό αντανακλάται στα σχέδια της Tomazou Furnishings όπως αυτή η διαχωριστική αίθουσα ή το κεφαλάρι και το Nudel, ένα γραφείο σχεδιασμένο από την Georgina Walters, που εκθέτει μαζί με άλλα ταλαντούμενα ταλέντα στο Fiera.
Φυσικά δεν παρουσιάζει εσωτερική επίδειξη σχεδιασμού είναι πλήρης χωρίς μια τεράστια ποικιλία επίπλων στην οθόνη και με ειδικές περιοχές και στα δύο άκρα του κέντρου δεν απογοήτευσε. Από το υψηλό τέλος, τα ειδικά κομμάτια για να δείξουν εκπτώσεις, όλες οι περιοχές και τα γούστα καλύφθηκαν.
Τα βαθιά μαξιλάρια παστέλ βελούδου συνδυάστηκαν με φυσικές προειδοποιήσεις στο Bow και το Arrow. Αυτή η απαλή αλλά μοντέρνα ατμόσφαιρα είναι ζεστή και φιλόξενη, διατηρώντας ταυτόχρονα την αίσθηση του φωτός και του αέρα.
Τα σχέδια σαπουνιού παίρνουν τη δημοφιλή τάση των 70 και προσθέτουν σε αυτό ένα παχύ στρώμα γυαλάδας και γυαλάδας. Οι έγχρωμες προεκτάσεις φωτίζουν τα ηθικά και βιώσιμα υλικά που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή.
Η πολύχρωμη και παιχνιδιάρικη στάση ενός Two.Six είναι μια ευτυχισμένη αντίθεση με την έμφαση στα φυσικά υλικά της επίδειξης. Τα τολμηρά χρώματα και τα καθαρά σχέδια δίνουν στην πορτογαλική μάρκα ένα Σκανδιναβικό / Μεσογειακό σταυρό πάνω από αυτό είναι ευχάριστο.
Ένιωσα ότι η κουζίνα της έκθεσης έλειπε λίγο από τον ενθουσιασμό και με τόσες πολλές συνεδρίες εμπειρογνωμόνων που επικεντρώνονταν σε πιο συμπαγή ζωή, είδαμε πολύ λίγα από αυτά στα εκθεσιακά περίπτερα. Η κουζίνα είναι ένα μέρος του σπιτιού που μπορεί πραγματικά να επωφεληθεί από καινοτόμο σχεδιασμό και φιλικές προς το περιβάλλον ιδέες, αλλά υπήρξε μια αξιοσημείωτη έλλειψη εταιρειών που εκπροσωπούν αυτά τα ιδανικά σε αυτό το τμήμα.
Η πιο ενδιαφέρουσα έκθεση από αυτή την περιοχή προήλθε από το πιο εννοιολογικό έργο Casamatera. Επτά εσωτερικοί σχεδιαστές επισκέφτηκαν και συνεργάστηκαν με τοπικούς επιχειρηματίες στην πόλη Matera, σχεδιάζοντας μια σειρά που εμπνέεται από την ίδια την πόλη. Η Σπηλιά Κουζίνα είναι ένα κομμάτι από τον John Pepe. Το εξωτερικό μέταλλο είναι τραχύ και φθαρμένο, αλλά μέσα στο μέταλλο λάμπει με έντονο τρόπο. Αυτό αντιπροσωπεύει τις σπηλιές στο βράχο γύρω από την πόλη.
Φέτος η έμφαση δόθηκε στον σχεδιασμό στο χώρο εργασίας. Σταμάτησα σε μια από τις συνομιλίες για τη βελτίωση της εμπειρίας και της παραγωγικότητας με καλό σχεδιασμό. Είναι ενδιαφέρον να ακούσουμε πώς μεταβάλλονται οι χώροι εργασίας μας ανταποκρινόμενοι στην τεχνολογία και στις νέες δυνατότητες που πρέπει να εργαστούμε εξ αποστάσεως. Οι χώροι εργασίας μας εξελίσσονται και γίνονται όλο και περισσότερο σαν τα σπίτια μας. Καθώς δουλεύουμε περισσότερο και περισσότερο ώρες, βλέπουμε έναν πιο άνετο χώρο για να εργαστούμε, σε μια προσπάθεια να βελτιώσουμε την ευτυχία στο χώρο εργασίας και στο σπίτι μέσω του σχεδιασμού.
