Αυτό το μονοκατοικία βρίσκεται στην Εκάλη, μια προαστιακή περιοχή της Αθήνας. Το ακίνητο είναι περιτριγυρισμένο από ψηλά πεύκα που σκιάζουν την παρτίδα, η οποία άφησε την απόφαση να δημιουργηθεί ένας συνεχής ανοιγόμενος γυάλινος φάκελος γύρω από τη νότια και την ανατολική πλευρά του ισογείου. Τα συρόμενα γυάλινα τοιχώματα επιτρέπουν το φως της ημέρας να εισέλθει στο βαθύ σχέδιο, ενώ καθορίζει ένα μεγάλο ανοιχτό καθιστικό, διαφανές προς τον περιφραγμένο κήπο. Το σχέδιο σχηματίζει την κεντρική ανοικτή περιοχή στη νοτιοανατολική γωνία της τοποθεσίας, όπου η πισίνα τοποθετείται στο κτίριο.
Τα υπνοδωμάτια βρίσκονται στον επάνω όροφο και προς το νότο περνάνε πάνω από το καθιστικό ως αυτόνομες ιδιωτικές μονάδες. Είναι προσεκτικά τοποθετημένα για να δημιουργήσουν ένα γενικό ημιυπαίθριο χώρο καθώς και χώρους διπλού ύψους στο επίπεδο του εδάφους.
Ο κύριος όγκος του κτιρίου καλύπτεται από μια διπλή καμπυλωτή οροφή που είναι επενδυμένη με συμβατικά κεραμικά κεραμίδια. Η επένδυση πλακιδίων οροφής καταλήγει στην επιφάνεια του βόρειου τοίχου, δημιουργώντας μια βροχή που συμβάλλει στην περιβαλλοντική απόδοση του σπιτιού και εννοιολογικά στην οπτική εντύπωση μιας απρόσκοπτης προστατευτικής κουβέρτας.
Αυτό το στοιχείο, το οποίο παρέχει συνοχή σε ολόκληρο το σχήμα, ερμηνεύει την παραδοσιακή κεραμοσκεπή, αποτελεί μέρος μιας προσπάθειας να διαμορφωθεί μια κατάλληλη αρχιτεκτονική ταυτότητα - υλική και χωρική - σε ένα προαστιακό περιβάλλον, όπου οι παραδοσιακές εικόνες και οι σύγχρονες επιθυμίες συγχωνεύονται και συγχέονται. Η στρατηγική μας περιελάμβανε επίσης την επιλογή εντελώς συμβατικών υλικών και μεθόδων κατασκευής: λευκό ασβεστοκονίαμα, μάρμαρο, καπλαμά, ξύλο. Επομένως, μια τυπική παλέτα ανώνυμων ελληνικών προαστίων εφαρμόζεται με τρόπους που δεν είναι συμβατικοί. {ArTA}
